De volgende discussie wil ik u niet onthouden. Discussieert u gerust mee.
Ik liet een zorgmanager weten dat ik na 20 jaar werken in commerciële omgevingen meer maatschappelijke relevantie zoek, en een marketingfunctie in de zorg ambieer.
Ik kreeg als reactie:
“Beste Rob,
Ik snap en waardeer je behoefte aan meer maatschappelijke relevantie. De vraag die je jezelf zou kunnen stellen is: wat levert marketing op in de zorg? Macro gezien kost het alleen maar geld, dat niet aan zieke of hulpbehoevende mensen wordt besteed. Micro gezien kan het marktimperfecties opheffen maar dit zal altijd tot suboptimalisatie leiden. In mijn ogen is marketing in de zorg met name nuttig als cultuurinstrument, om mensen trots naar hun werk te laten gaan, om patiënten een goed gevoel te laten krijgen, om ambtelijke gewoontes om te buigen.
Wellicht dus toch maar vrijwilligerswerk naast je commerciële baan om de behoefte aan maatschappelijke relevantie in te vullen? Mocht je toch besluiten een marketingfunctie in de zorg te ambiëren, zoek dan een functie waar je je bezig houdt met het ten goede keren van de cultuur in de zorg en probeer verre te blijven van suboptimalisaties die de zorg alleen maar duurder maken.
Heel veel succes!”
----------
Mijn reactie luidde:
“Dank je wel dat je de tijd hebt genomen om te reageren. Een kritische noot dwingt tot nadenken en houdt de geest scherp.
Ik ben met je eens dat een goed marketing- en communicatiebeleid effect heeft op de cultuur van een zorginstelling. Terecht merk je ook op dat een instelling moet waken voor suboptimalisaties. Maar de visie dat Marketing alleen maar geld kost dat niet aan klanten wordt besteed die deel ik beslist niet. Klanten willen graag aandacht, serieus genomen worden, meedenken en meebeslissen, goed en tijdig geïnformeerd zijn, zich thuis voelen, een partner zijn, en nog heel veel meer. Elke individuele klant heeft zo weer zijn eigen behoeften. En dát is waar de kracht van Marketing ligt. Bovendien verandert de omgeving waarin een instelling opereert voortdurend, en dat vliegwiel gaat alleen maar harder draaien. Marketing helpt veranderen, nee initieert dat zelfs.
Met vriendelijke groet, Rob”
----------
Hij reageerde met:
“Beste Rob,
Ik zal mijn stelling nog wat puntiger maken.
o De hoogte van onze verzekeringspremie en overige premieafdrachten (als AWBZ) bepalen o.a. hoeveel loon we overhouden om boodschappen van te doen. Dat is onze koopkracht. De vakbonden gebruiken dit laatste getal om de loononderhandelingen te voeren.
o Hoe hoger onze premies, des te meer opwaartse druk op de lonen, des te hoger de arbeidskosten, des te duurder Nederlandse producten en diensten worden, des te slechter onze concurrentiepositie. De overheid gebruikt dit laatste feit om met diverse maatregelen de kosten in de zorg in de hand te houden zodat de premies niet te veel oplopen.
o De kosten van zorg worden dus kunstmatig laag gehouden. Dit betekent dat je iedere dag moet kiezen in de zorg. Help ik 1 patiënt voor 50.000 euro of liever 10 van 5.000 euro? Geef ik mijn geld uit aan een nieuw CRM-systeem of aan een dialyse-apparaat? Enz., enz.
o Van grotere naamsbekendheid en klantgerichtheid is nog nooit iemand beter geworden. Mensen voelen zich er wel behaaglijker bij, dat punt steun ik, echter ik heb liever 10 mensen genezen in een relatief onbehaaglijke atmosfeer dan 9 mensen genezen en 1 dode in een behaaglijke atmosfeer.
Conclusie! Hebben wij er doden voor over om de mensen die we wél kunnen helpen een behaaglijker gevoel te geven, ze beter te informeren, etc.?”
----------
Omdat bovenstaande vraag niets met marketing te maken heeft is dit mijn antwoord:
“Je kunt marketing niet de schuld van de marktwerking geven. Het solidariteitsbeginsel vind ik een groot goed, begrijp me niet verkeerd. Maar de ontwikkelingen zijn niet tegen te houden, dus je kunt er als instelling maar beter op inspelen.
Ben je aantrekkelijk voor klanten of accepteer je leegstand en uiteindelijk faillissement? Neem je over of laat je je overnemen, is een vraag die een zorgmarketing directeur die ik onlangs sprak, zich regelmatig stelt.
Eén ding is zeker, een instelling die moet sluiten daar wordt sowieso niemand genezen.
Rob”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten